W dniu 1 września 2015 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2006 r., Nr 171, poz. 1225 z późn. zm. ).
źródło obrazka: http://www.austria.info
Znowelizowana ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia (zwana dalej: ustawą) w art. 1 ust 3 stanowi, iż uregulowane zostały zasady sprzedaży, reklamy i promocji środków spożywczych, wymagania w zakresie żywienia dzieci i młodzieży w ramach żywienia zbiorowego – w przedszkolach, innych formach wychowania przedszkolnego, szkołach, z wyłączeniem szkół dla dorosłych, a także w placówkach systemu oświaty, o których mowa w art. 2 pkt 3, 5 i 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.2), zwanych dalej „jednostkami systemu oświaty”.
W świetle art. 52c ust 1 ustawy w jednostkach systemu oświaty można sprzedawać wyłącznie środki spożywcze, które zostały objęte grupami środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w tych jednostkach określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 1. Natomiast w ramach żywienia zbiorowego dzieciom i młodzieży stosowane mogą być wyłącznie środki spożywcze, które spełniają wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 2 (art. 52 c ust 1 pkt 2 ustawy).
Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia, w art. 52 ust. 2, stanowi, iż w jednostkach systemu oświaty zabrania się reklamy oraz promocji polegającej na prowadzeniu działalności zachęcającej do nabywania środków spożywczych innych niż objęte grupami środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w tych jednostkach określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 1 oraz niespełniających wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 pkt 2.
Szczegółową listę produktów dopuszczonych do sprzedaży lub stosowania w ramach żywienia zbiorowego w oparciu o przepisy wydane na podstawie ust. 6, w porozumieniu z radą rodziców, ustala dyrektor przedszkola. W przypadku innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez osobę prawną niebędącą jednostką samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną – także osoba kierująca daną inną formą wychowania przedszkolnego albo dyrektor szkoły lub dyrektor placówki zobowiązany jest do porozumienia z radą rodziców w ww. kwestii. Natomiast w jednostkach systemu oświaty, w których nie funkcjonuje rada rodziców, listę produktów, o której mowa w wyżej, może ustalić dyrektor przedszkola, a w przypadku innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez osobę prawną niebędącą jednostką samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną – także osoba kierująca daną inną formą wychowania przedszkolnego albo dyrektor szkoły lub dyrektor placówki, o której mowa w art. 2 pkt 3, 5 i 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (art. 52 c ust. 3 i 4 ustawy).
W sytuacji gdy, podmiot prowadzący sprzedaż środków spożywczych lub działalność w zakresie zbiorowego żywienia dzieci i młodzieży, narusza przepisy art. 52 c ust. 1–4, dyrektor przedszkola, (a w przypadku innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez osobę prawną niebędącą jednostką samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną – również osoba kierująca daną inną formą wychowania przedszkolnego, dyrektor szkoły oraz dyrektor placówki, o której mowa w art. 2 pkt 3, 5 i 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty) jest uprawniony do rozwiązania umowy, bez zachowania terminu wypowiedzenia oraz bez odszkodowania (art. 52 c ust. 5 ustawy).
Grupa środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty oraz wymagania, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w jednostkach systemu oświaty (uwzględniając normy żywienia dzieci i młodzieży jak również mając na względzie wartości odżywcze i zdrowotne środków spożywczych), zostaną określone w drodze rozporządzenia przez Ministra właściwego do spraw zdrowia.
W art. 103 ust. 1 pkt 8 znowelizowanej ustawy, określone zostały sankcje związane z nieprzestrzeganiem powyższych przepisów. Kara pieniężna została określona w wysokości do trzydziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za rok poprzedzający (…). W świetle art. 104 ustawy, kary pieniężne wymierzane są w drodze decyzji przez właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. W ramach prowadzonej działalności nie wolno sprzedawać w jednostce systemu oświaty środków spożywczych inne aniżeli tych, które zostały objęte grupami środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 52c ust. 6 pkt 1. Ponadto w ramach prowadzonej działalności niemożliwa jest reklama bądź promocja w jednostce systemu oświaty środków spożywczych innych aniżeli objęte grupami środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 52c ust. 6 pkt 1 lub niespełniające wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 52c ust. 6 pkt 2. Osoba prowadząca działalność w zakresie zbiorowego żywienia dzieci i młodzieży w jednostce systemu oświaty w ramach żywienia zbiorowego powinna stosować środki spożywcze odpowiadające wymaganiom określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 52c ust.
Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia reguluje bardzo istotne kwestie dot. żywienia dzieci. Jednakże należy pamiętać, że dziecko przebywa w szkole kilka godzin. Czy zatem rodzice również będą stosowali prawidłową dietę dla swoich dzieci?
Aleksandra Sobańska